On - clown

A może On
to nie On,
...a jakiś clown,
co ścianę przenika?

Jedną skarpetą nanizany
od stopy po bark.
Przed wejściem,
ściano - trupi ze świtu,
a we wnętrzu,
cyrkową materią upstrzony.
Nonszalancją gestu
krzyczy w świat:

„ A co mi tam!
Ja wchodzę!
Ja wam...! ”

On wie,
że jest nieskończenie popaprany
- we własnych wizjach -
w kolorowe omamy.

Wojtek Łabęcki
18.01.2005